กระตุ้นการจดจำและการสร้างภูมิคุ้มกัน

ในอดีต วัคซีนประกอบด้วยไวรัสที่อ่อนแอหรือหยุดทำงานซึ่งเป็นที่รู้จักโดยระบบภูมิคุ้มกันของมนุษย์ ซึ่งตอบสนองด้วยแอนติบอดีและการเสริมสร้างเซลล์ที่สามารถจดจำและป้องกันรูปแบบการติดเชื้อของไวรัสเหล่านั้นได้ในภายหลัง ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัยและประสิทธิผล ปัจจุบันวัคซีนจำนวนมากประกอบด้วยโปรตีนที่จับตัวล็อคซึ่งเคลือบพื้นผิวของไวรัสแทน สิ่งที่เรียกว่าแอนติเจนซึ่งระบบภูมิคุ้มกันรับรู้ว่าเป็นภัยคุกคามที่จะแทรกซึมเข้าไปในเซลล์ แต่เพื่อกระตุ้นการจดจำและการสร้าง ภูมิคุ้มกัน แอนติเจนระดับพื้นผิวในวัคซีนต้องใช้ท่าทางสามมิติแบบเดียวกับที่พวกมันโจมตีไวรัสด้วยกันเอง น่าเสียดายสำหรับนักวัคซีนวิทยา การผสมแอนติเจนเข้ากับโครงร่างดั้งเดิมของพวกมันสามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นงานที่ยาก ตัวอย่างเช่น สารพันธุกรรมของเชื้อ HIV นั้นถูกบรรจุอยู่ในซองจดหมายที่ทำให้หนึ่งในโปรตีนหลักที่ยื่นออกมามีความเสถียร การโน้มน้าวให้โปรตีนคงรูปแบบนั้นไว้เมื่อถอนออกจากรากฐานของไวรัสอาจหมายถึงการจับคู่กับพื้นผิวที่คล้ายกันหรือแม้แต่การต่อยีนบางตัวเข้ากับ DNA ซึ่งเป็นความสำเร็จที่ต้องเสียเงินและเวลา