การปรับปรุงเชิงสังเกตเพิ่มเติม

การปรับปรุงเชิงสังเกตเพิ่มเติมนำไปสู่การตระหนักว่าดวงอาทิตย์เป็นหนึ่งในไม่กี่แสนล้านดวงในทางช้างเผือกซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่แสนล้านกาแล็กซีในเอกภพที่สังเกตได้ ดาวหลายดวงในกาแล็กซีมีดาวเคราะห์ ในระดับที่ใหญ่ที่สุดกาแล็กซีจะกระจายอย่างสม่ำเสมอและเหมือนกันทุกทิศทาง หมายความว่าเอกภพไม่มีทั้งขอบหรือศูนย์กลาง ในสเกลที่เล็กกว่านั้น กาแล็กซีจะกระจายตัวเป็นกระจุกและกระจุกดาราจักรซึ่งก่อตัวเป็นเส้นใยและช่องว่าง ขนาดมหึมา ในอวกาศ ทำให้เกิดโครงสร้างคล้ายโฟมขนาดใหญ่ จักรวาล การค้นพบในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ได้ชี้ให้เห็นว่าเอกภพมีจุดเริ่มต้นและอวกาศนั้นขยายตัวตั้งแต่นั้นมา[15]ในอัตราที่เพิ่มขึ้น [16] ตามทฤษฎีบิกแบง พลังงานและสสารในขั้นต้นมีความหนาแน่นน้อยลงเมื่อเอกภพขยายตัว หลังจากการขยายตัวอย่างเร่งเริ่มต้นที่เรียกว่ายุคเงินเฟ้อที่เวลาประมาณ 10 −32วินาที และการแยกของแรงพื้นฐาน ทั้งสี่ที่รู้จักกัน เอกภพค่อยๆ เย็นลงและขยายตัวอย่างต่อเนื่อง ปล่อยให้อนุภาคย่อยของอะตอมและอะตอม อย่างง่าย ก่อตัวขึ้น สสารมืดค่อยๆ รวมตัวกันก่อตัวเป็น โครงสร้างคล้าย โฟมของเส้นใยและช่องว่างภายใต้อิทธิพลของแรงโน้มถ่วง เมฆไฮโดรเจนและฮีเลียม ขนาดยักษ์ค่อยๆ ถูกดึงไปยังสถานที่ที่สสารมืดมีความหนาแน่น มากที่สุด ก่อตัวเป็นกาแลคซี ดวงดาว และทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นในปัจจุบัน 

โพสต์โดย : ผูกจุก เมื่อ 21 มิ.ย. 2566 14:06:49 น. อ่าน 482 ตอบ 0